فناوری در سال ۲۰۲۳؛ از تاکسیهای پرنده تا تلفنهای ماهوارهای
تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۲۵۹۷۸
ایتنا - ساعت ۱:۰۳ صبح دوشنبه ۵ دسامبر قویترین لیزر روی کره زمین در آزمايشگاه ملی لارنس لیورمور در کالیفرنیا در آزمایشی که جهان فیزیک و فراتر از آن را تکان داد، پا به عرصه وجود نهاد.
ساعت ۱:۰۳ صبح دوشنبه ۵ دسامبر قویترین لیزر روی کره زمین در آزمايشگاه ملی لارنس لیورمور در کالیفرنیا در آزمایشی که جهان فیزیک و فراتر از آن را تکان داد، پا به عرصه وجود نهاد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این لیزر کپسولی از سوخت به اندازه يک دانه فلفل را هدف قرار داد و دماها و فشارهایی را ایجاد کرد که باعث واکنش گداخت هستهای شد - واکنشی که نیروی خورشید را تأمین میکند.
تأسیسات ملی احتراق (NIF) آزمایشهایی از اين قبیل را قبلاً هم انجام داد بود ولی این بار انرژی حاصل از این واکنش بیشتر از نیروی لیزری بود که برای آزاد ساختن آن به کار رفته بود.
اين ماجرا لحظهای تاریخی برای محققان گداخت هستهای بود و هر چند رآکتورهای گداخت هستهای هنوز راه درازی برای تولید برقی دارند که بتوانیم از آن استفاده کنیم، اين آزمايش نشان میدهد که فيزیک جواب میدهد.
تأسیسات ملی احتراق از لیزر برای ایجاد واکنش گداخت هستهای استفاده میکند
کیم بودیل، رئیس آزمايشگاه ملی لارنس لیورمور، میگوید: «ما اولین قدمهای آزمايشی را به سوی يک منبع انرژی پاک برداشتهایم که میتواند انقلابی در جهان ایجاد کند.»
نوید يک رآکتور گداخت کارآمد خيرهکننده است. چنین رآکتوری مقادير نسبتاً کمی سوخت لازم دارد، هيچ نوع گاز گلخانهای تولید نمیکند و زباله رادیواکتیو بسیار کمی به جا میگذارد که آن را در مقایسه با رآکتورهای اتمی فعلی بسیار محبوبتر میکند.
فراوانی گداخت
موفقیتهای تأسیسات ملی احتراق دهها شرکت خصوصی را که اميدوارند روزی یک رآکتور گداخت تجاری بسازند، برخواهد انگیخت.
یک طرح خصوصی در بریتانیا امیدوار است که در سال ۲۰۲۳ دستاورد بزرگی داشته باشد. پروژه «گداخت سپیدهدم» (First Light Fusion) که بیرون آکسفورد واقع است، شيوه بدیعی برای ایجاد شرایط گداخت دارد.
يک قرص آلومينیومی کوچک را با سرعتی نزدیک به ۲۰ کيلومتر در ثانیه به سوی هدفهایی ويژهای پرتاب میکند که حاوی سوخت مورد نیاز برای گداخت هستند.
در لحظه برخورد، هدف فرو میپاشد و امواج فشار عظيمی ایجاد میکند که میتواند جرقه يک واکنش گداخت را بزند.
اوایل امسال شرکت فرست لایت، در موقعیتی تاریخی برای این شرکت، تأیید کرد که با استفاده از این روش به گداخت دست یافته است.
گداخت سپیدهدم پرتابههایی را به سوی هدفی برای ایجاد شرایط گداخت شلیک میکند
در سال ۲۰۲۳، این تیم کارش را روی «ماشین ۴» شروع میکند که رآکتوری بسیاری بزرگتر است و امیدوارند که سد جادویی گداخت را نیز در هم بشکند - و انرژی بيشتر از چیزی که به آن داده شده است دریافت کند.
«فرست لایت» در رقابت با دهها شرکت ديگر است که میکوشند گداخت را محقق کنند ولی بنيانگذار این شرکت مطمئن است که در مسير درست قرار دارند.
نیک هاوکر، بنيانگذار «گداخت فرست لایت» میگوید: «فکر میکنم سال ۲۰۲۳ سالی خواهد بود که ما تحولی راهبردی خواهیم داشت، از چيزی که در واقع آزمايشی بسیار پيچيده و مهم بوده است به سوی تحقق پیشرفتهایی بسیار واقعی در مسير انرژی گداخت تجاری.»
در عین حال، در آمریکا خبر مهم ديگری در جهان گداخت باید اوایل سال ۲۰۲۳ منتشر شود.
دولت آمریکا اعلام خواهد کرد کدام شرکت خصوصی ۵۰ ميلیون دلار (۴۰ میلیون پوند) بودجه برای ساخت يک نیروگاه گداخت آزمايشی دریافت خواهد کرد. هدف آن داشتن يک رآکتور کارآمد تا اوایل دهه ۲۰۳۰ است.
آينده پرواز؟
هواپیمایی را تصور کنید که میتواند مثل يک هلیکوپتر پرواز کند و فرود بیاید ولی بدون صدا، هزینه و انتشار گازهای آلاینده.
این چشمانداز شرکتهایی است که سراغ تولید به اصطلاح ایويتول (eVTOL) میروند (يعنی هواگرد برقی عمودپرواز و فرود).
دهها شرکت در سراسر جهان شرط میبندند که برای این وسايل که برای سفرهای نسبتاً کوتاه و شمار اندکی مسافر طراحی شدهاند، بازاری وجود دارد.
آنها مدعی هستند که هواپیماهای ایويتول میتواند هزینه پرواز را کاهش دهند، چون موتورهای برقیِ آن را با هزینه کمتری نسبت به موتورهای بالگرد میتوان راه انداخت و نگهداری کرد.
علاوه بر این، مدعی هستند که هواپیمای آنها بی سر و صدا است و گازهای آلاینده را منتشر نمیکند.
شرکت هوافضای ورتیکال (Vertical Aerospace) مستقر در بریستول یکی از شرکتهایی است که امیدوار است بازیگری در این عرصه از صنعت باشد.
ویاکس۴ (VX4) این شرکت اوایل امسال برای بار نخست پرواز کرد. برای پرواز اول، اين هواپیما به زمین وصل بود و تنها ده دقیقه در هوا معلق بود.
اما پیشرفت واقعی در سال ۲۰۲۳ با یک سلسله پروازهای آزمایشی رخ خواهد داد. هواپیما از برخاستن عمودی به سوی پرواز به جلو و پریدن در ارتفاعهای بالاتر و سرعتهای تندتر خواهد رفت.
هدف اين است که ویاکس۴ در سال ۲۰۲۵ گواهی حمل مسافر بگیرد.
هوافضای ورتیکال با سایر تولیدکنندگان ایویتول که آنها نیز مشغول آزمايش هواپیما هستند در رقابت است.
لیلیوم از موتورهای برقی جت که میتوانند بین رانش عمودی و افقی حرکت کنند، استفاده میکند
ولوکوپتر (Volocopter) که در آلمان مستقر است، قصد دارد آزمایشهای علنی پرواز مدل ولوسیتیاش (VoloCity) را سال آينده انجام دهد. این شرکت امیدوار است که گواهی هواپیما را در سال ۲۰۲۴ دریافت کند و سپس خدمات خود را در سنگاپور، پاریس و رم راهاندازی کند.
همچنین لیلیوم (Lilium) قصد دارد که سال آینده نخستین نسخه تولیدی ایویتول خود را بسازد. لیلیوم که در آلمان مستقر است پنج نمونه اولیه هواپیما را از سال ۲۰۱۷ آزمایش کرده است.
لیلیوم به جای استفاده از تیغههای چرخان که شرکتهای هوافضای ورتیکال و ولوکوپتر از آنها استفاده میکنند، از ۳۰ جت برقی استفاده میکند که میتوانند همزمان برای چرخش بین بلند شدن عمودی و پرواز به جلو کج شوند.
مانع بزرگ برای همه این طرحها کسب گواهی از تنظيمکنندگان هوانوردی است - که فرایندی سختگیرانه و گران است که ممکن است سالها طول بکشد.
ديگر «نقطه کور آنتندهی» در کار نخواهد بود؟
حتی در کشورهای ثروتمند هم مناطقی وجود دارد که برای مردم داشتن آنتن قوی برای تلفن همراهشان غیرممکن است.
به این تعداد، ميلیاردها نفری را در نقاط تهیدست و دورافتاده زمین بیفزایید که مطلقاً هیچ آنتنی ندارند و بازاری عظیم و بکر پیش روی شماست.
شرکت اسپيسموبایل ایاستی (AST SpaceMobile) برنامههایی برای پر کردن این شکاف در بازار تلفن همراه دارد.
این شرکت با پشتیبانی بعضی از غولهای صنعت تلفن همراه مثل AT&T و Vodafone مشغول تولید فناوریای بوده است که تلفنهای همراه را قادر میسازند که به طور مستقیم برای ایجاد تماس یا استفاده از داده با سرعت ۵جی به ماهواره وصل شوند.
این شرکت در حال حاضر یک ماهواره آزمايشی در مدار پایین زمین دارد ولی در سال ۲۰۲۳ قصد دارد پنج ماهواره دیگر به مدار بفرستند. این ماهوارهها قادر به پوشش متناوب خواهند بود و وقتی که ۱۰۰ ماهواره در موقعیت قرار بگیرند - احتمالاً تا سال ۲۰۲۴ - خدمات جهانی پیوسته نیز در دسترس خواهد بود.
شرکت موبایل ایاستی ماهوارههایش را در کارخانهاش در تگزاس میسازد
ایاستی خدماتاش را مستقیماً به مشتریان نخواهد فروخت بلکه با ارایهدهندگان خدمات تلفن همکاری خواهد کرد تا ارایه پوشش ماهوارهای را به عنوان گزینهای اضافی ارایه کنند.
این خدمات، چالشی برای استارلینک خواهد بود که خدمات ماهوارهای فراخباندی است که ایلان ماسک ایجاد کرده است. آن خدمات نیازمند یک بشقاب ماهواره کوچک برای اتصال به اینترنت فراخباند است.
ایاستی امیدوار است که سهولت امکان اتصال فقط با استفاده از یک تلفن، با مبلغی مناسب، جاذبه بزرگی باشد.
اسکات ویسنییوسکی از شرکت اسپیسموبایل ایاستی میگوید: «شکافهای آنتندهی بسیار واقعی و مشکلآفرین هستند. در نتیجه این راه حلی است بسیار جذاب و بازار بسیار بزرگی دارد. و به این دلیل است که گردانندگان شبکههای تلفن همراه این اندازه از ما پشتیبانی میکنند.»
منبع: بیبیسی
منبع: ايتنا
کلیدواژه: تاکسی پرنده اینترنت نقطه کور آنتن دهی فناوری گداخت هسته ای سال ۲۰۲۳ تلفن همراه برای ایجاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۲۵۹۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا تجربه شکست خورده را تکرار میکنید؟
به گزارش «تابناک»، محمد مهاجری در روزنامه اعماد نوشت: این مطلب را در کمال اکراه مینویسم زیرا به عنوان یک معتقد و ملتزم به حجاب تمایل ندارم نوشتهام همسو با مخالفان این حکم تلقی شود اما آنچه وادارم میکند بنویسم نگرانی عمیق از این موضوع است که اظهارات و عملکرد برخی مسوولان در زمینه مقابله با بیحجابی را دقیقا دارای نتیجه عکس پیشبینی میکنم و تصورم آن است که همچون مواردی که به آن اشاره خواهم کرد، نهتنها به با حجاب کردن و دیندارکردن جامعه کمکی نمیشود، که باحجابها را نیز در اراده و تصمیمشان متزلزل میکند.
سردار رادان فرمانده محترم نیروی انتظامی مدتی پیش تاکید کرد که مقوله حجاب، کاملا فرهنگی- اجتماعی است و نه امنیتی. این سخن درست او، اما در ادامه هیچ راهحلی جز برخورد پلیسی نمییابد. اساسا ما عادت داریم هر موضوع فرهنگی یا اجتماعی را تبدیل به کیس سیاسی کنیم. وقتی این مقوله سیاسی شد، ظرفیت امنیتی شدن پیدا میکند و بعد از آن هم معلوم است چه اتفاقی رخ میدهد. مدتی قشونکشی و دعوا و جنگ برپا میشود؛ دایره بحران گسترش مییابد؛ فاجعهای خلق میشود؛ بگیر و ببند راه میافتد؛ جامعه به اوج التهاب میرسد ... و نهایتا زخمی ناسور بر تن جامعه میماند. ظاهر اوضاع آرام میشود و آتشی که برافروخته شد، برای مدتی زیر خاکستر میماند و در انتظار فرصتی دیگر برای غائلهای دیگر روزشماری خواهیم کرد.
در سال ۱۳۵۸ موضوع موادمخدر، مسالهای جدی بود. مرحوم صادق خلخالی افتاد به جان قاچاقچیهای مواد مخدر و احکام اعدام و حبسهای طویلالمدت که از پس یکدیگر صادر و اجرا میشد. اهمیت موضوع آنقدر بالا بود که پروندههای موادمخدر در دادگاه انقلاب (و نه دادگاه عمومی) رسیدگی میشد. هنوز هم همین است. نتیجهاش چه شد؟ مواد مخدر جمع شد؟ تعداد معتادها کاهش یافت؟ الان وضع اعتیاد در جامعه مطلوب است؟هشدارهایی که پلیس در مورد کاهش سن اعتیاد و فراگیری آن میدهد، میبینید و میشنوید؟ همهچیز گویای آن است که قلع و قمعهای آن روزگار نتیجهاش بسیار کمتر از هزینهاش بوده.
ممکن است عدهای بگویند اگر همین برخوردها نبود، الان وضعیتمان بسیار بدتر از این بود. این از آن شبه استدلالهایی است که فقط مطرحکنندگانش را فریب میدهد و روشهای بینتیجه قبلی را توجیه میکند. برخورد با ماهواره و جمعآوری دیشها نمونه بعدی است. مگر ماموران از در و دیوار خانههای مردم بالا نرفتند؟ مگر با راپل به روی بام خانهها فرود نیامدند؟ نتیجه چه شد؟ این دیگر مانند مورد قبلی نیست که بگویند اگر برخورد نمیکردیم الان وضعیت بدتر بود.
اتفاقا افزایش روز افزون ماهوارهها ثابت کرد آن هجومها نه تنها هیچ سودی نداشت که پلیس و تصمیمگیران را از چشم مردم انداخت. و امروز درصد استفادهکنندگان از ماهواره بر همه عیان است. نتیجه آنکه در دو مقوله موادمخدر و ماهواره، با همه تصمیمات شدید، نتیجه دلخواه عاید کشور نشد. در موضوع حجاب نیز چنددهه است روشهای مختلف انتظامی تجربه شده و باز هم نتیجه معلوم است. اگر آنگونه که آقای رادان میگوید، این موضوع، فرهنگی و اجتماعی است، چرا با واردکردن پلیس، نتیجه محتوم گذشته را به جان میخرد و تجربه شکست خورده را تکرار میکند؟پرسشی که فرمانده محترم پلیس باید به آن پاسخ دهد اینکه در گشت ارشاد (و اخیرا طرح نور) میخواهند با چه چیز مقابله کنند؟ با «بیحجاب » یا «بیحجابی »؟ قاعدتا آنچه را پلیس مامور اجرای آن است برخورد با بانوان بیحجاب است .
به عبارت دقیقتر، پلیس با همه توان خود وارد شده تا با معلول مقابله کند و کاری به علت ندارد. خب محصول این کار چیست؟ به خانمی تذکر داده میشود. او شال یا روسریاش را کمی بالاتر میآورد و وقتی از جلوی پلیس رد شد دوباره همان تیپ قبلی مشاهده میشود. آیا این همه قانون و مقررات و توصیه و مصاحبه و اطلاعیه، برای این است که بانوان فقط جلوی چشم پلیس باحجاب باشند؟ حتی در قانون بعدی که اگر به تصویب شورای نگهبان برسد، خانمها باید در برابر دوربینهای متعدد، باحجاب باشند و هر جا دوربین و مامور نبود آزادند.
خودمان را جای ماموران پلیس و حتی نیروهای آمر به معروف که وظیفه تذکر به بیحجابها را دارند بگذاریم.
آیا وقتی میبینیم تذکرمان فقط برای چندثانیه فایده دارد و یک خانم بیحجاب 50متر آنطرفتر، کار خودش را میکند، فرسوده نمیشویم؟ حس « سر کار بودن » پیدا نمیکنیم؟دلیلش این است که همه مسوولان، در درک موضوع دچار سادهاندیشیاند و پدیده بیحجاب و بیحجابی را از هم جدا میدانند. و لابد میگویند چون برای دومی کاری نمیکنیم لااقل جلوی اولی را بگیریم. مجددا برمیگردم به مثال موادمخدر. در همان سالهای پرحرارت، چه بسیار معتادانی که به زندان و جریمه و... محکوم شدند اما دیری نگذشت که با اختراع جمله «معتاد بیمار است، نه مجرم » از همه افعال گذشته دست کشیدیم.
کوتاه سخن آنکه تا وقتی مثل نماینده بیتربیت اصفهان درمجلس، بیحجابی را پیش درآمد جرایم جنسی زشت، ترسیم میکنیم و برای پوشیدن جامه عفت برجامعه برنامه نداریم، ناگزیریم دست به دامان پلیس شویم.
جناب آقای رادان را دعوت میکنم با لباس شخصی همراه خانواده محجبه خود در نقاط مختلف شهر تردد کنند و درددلهای خانوادههای متدین را که از برخورد نامتعارف پلیس با مقوله بیحجابی گلهمندند بشنوند. قطعا در تصمیمشان مبنی بر اینکه برخورد با بیحجابی مهمتر است، یا مقابله با بیحجاب رجحان دارد، موثر خواهد بود.